Yolanda Castaño
“Aquí o que nos falla é que
non nos sabemos vender”, queixábase seguido o teu
patio de veciños;
pero cando chegou para o quinto dereita
aquel tipo que si o sabía facer ben,
axiña toda a comunidade comezou a tirarlle pedras dende o
balconciño.
Disco do encollemento. Galiñas da apropiación.
Se todo imaxinario cicatriza, onde están daquela os
órganos do noso esquezo?
Para levantar fixeron falta multitudes,
para botar por terra: un fato, non máis.
*
QUE É DOR
A DOR QUE DE VERAS SENTE
Teño cara de gustarme
as cousas que non me gustan.
Os labios de toda a xente
falan sen despegarse.
Isto tamén é así.
As paredes dunha gruta na que alguén, hai dez mil anos,
desdoura o natural da pedra.
Moedas, corrente alterna,
unha rapaza nada cos xenes da beleza,
toda picada de complexos.
Coma un orgasmo de Hedy Lamarr, os ollos de Nikola Tesla.
Un país onde non ser,
onde só cómpre
parecelo.
Luvas desenfundadas, sal, a máis prestixiosa
de todas as escolas de dobraxe.
O capital é o pesadelo
de quedarmos atoados na nosa capacidade simbólica.
A máis favorecedora de todas:
maquillaxe tanatoestética.
Anos de traballo voltos un pedazo de granito ecuestre.
Unha industria da miseria, as leiras do volframio.
Coma un corpo ardente que sabe, e
disimula.
Pestanas postizas de marca barata, unha imaxe
idéntica a si mesma.
Coma poesía política que se confunde
cunha autofoto fronte o espello do baño.
A metonimia do mal,
normativo dislocado.
Escenificación, menú, a escaleira de incendios do discurso.
Algo ao que lle medran raíces aéreas
e devece por volver á terra en canto hai tempo que saíu á luz;
coma os ollos das patacas.
A ollada do poema é tamén así,
filas de formigas obreiras
esmagadas para permanecer,
restos de acenos
que parecen
outra cousa.
Artwork by Grillo Demo, “Evita”, courtesy of miau miau
[ + bar ]
O único final feliz para uma história de amor é um acidente
Não posso vê‐la esta noite
Tenho que desistir
Então vou comer fugu
Yosa Buson (1716‐83)
1.
Antes do sr. Atsuo Okuda abrir a caixa, tudo estava... Read More »
Junot Díaz: “We exist in a constant state of translation. We just don’t like it.”
Interview by Karen Cresci
Read More »John Freeman
THE HEAT
At night as the heat’s warble strummed to a ticking silence, and the crabgrass turned blue then green then black, the branches above would relax and gently pluck my window-screen, like the dark-haired woman who, years... Read More »
An American Poet’s Dream: an interview with David Shook
Interview and introduction by Pola Oloixarac translated by Heather Cleary
A young professor of literature in Los Angeles collects funding and poems online in order to make... Read More »